YARA BANDI

YARA BANDI            

 

Nasıl unutursun

ilk günleriydi İstanbul'a taşındığınızın

usulca dokunmuştun hanımeli kokan

bir duvara yaslı beyaz bisiklete

-Binmek ister misin

diye bir sesle irkilip

ayrılmıştın hayal dünyasından

 

Annenin dizlerine yatırıp

sarı saçlarını

saatlerce taramayı düşlediği Ömercik

duruyordu işte tam karşında

ki yaramazlık yaptığında

az mı dua ederdi

onun gibi uslu olmana

 

Kalır mıydın hiç altında

böylesi sıcak bir davranışın

sen de cebinde taşıdığın

kolonya kapağını uzatmıştın ona

ve başlamıştı bir arkadaşlık

çatılarına martıların konduğu

Çiçekçi sokaklarında

 

Evlerin arasından

bakmak isterken Kız Kulesi'ne

acemisi olduğun bisikletten düşmüştün

gitmiyor gözünün önünden

filmlerdeki gibi yardımına koşması

üstelik o gün ilk kez

yara bandıyla tanışmıştın

 

Kaybettin Ömerciği

şoförlük yaptığını duymuştın bir ara

ama bu şehirde

taşradan gelen bir çocuğa

bisikletini verecek insanların

yaşadığına inanıyorsun yine de

siyah ve kıvırcık saçlarınla