BOĞAZKESEN

BOĞAZKESEN

 

Biz şehrin sevdalı kaçakları ikindi isyancıları

Dururuz kocaman çınarların gölgesinde

Bir tebessüm bir darbe bir kırmızı gül olarak

Yedi iklim yedi diyardan kardeşlerim

İnsan, peki nasıl insan olmaktır

Çılgınlık nöbetleri kanlı pençeler

Boğaziçinden akıp giden dalgalı sular

İstanbul aşkımız oluyor yıldızlara bakıyorum.

 

Gül yorumcusu deniz feneri ey kızgın çöl

Bu vahşi atlar gibi çözülen kalabalık

Dağılsın saçları kırılsın elleri kara ölümlerin

Çömezim bir daha kapansın topraklara

Yarın başka bir gündür artık davullar

Yıldızlardan militan şiirler kopartarak

Bir yanı daima Leyla olan sevdalarda

Budur işte “boğazkesen” hayatım benim.