USTA 2

USTA

 

Bir akasya ağacının altında

Sararmış yapraklar üzerine düşüncelere dalıp

Ey bir ömrün gizli tarihini

Bir eyvâh’a sığdıran usta

 

Artık her şey geride kaldı

Kimseler duymayacak çığlığını

Yalnızlığın bu derin kuyusunda

Şimdi toprağa iyi bak

 

Eskidik ve eksildik biraz

İşte dallarımızdaki kirazın son rengi

Yangına uğradık

Soldu delikanlı bakışlarımız

 

Her şey kaybolup gidecek nasıl olsa

Yanan bir karanfile

Üşüyen bir geceye karşı

Rengini kat ve son bir yüz ekle kendine

 

Toprağı öpmenin vaktidir şimdi

Alıcı kuşun kanadına konup

Sert esen bir rüzgârın yedeğinde

Üfürmeden tozlarını yeryüzüne