MARİA MİSSAKİAN

MARİA MİSSAKİAN  

 

yüksekkaldırım'da bir akşam

maria missakian'ı düşündüm

eğer kendimi bıraksam

yağmur olabilirdim yağardım

 

kasım'da bir çınar olurdum

yaprak yaprak dökülürdüm

kalbimi sıkı tutmasam

 

döküp saçıp boşaltsam

içimde yükselen şiiri

kaldırımlara döküp harcasam

gözleri balıkçıl gözleri

dudaklarında tutup rüzgarı

maria missakian adında biri

gelse göğsüne kapansam

 

gece gölgesine sokulsam

gökyüzünde bulutlar büyüseler

yağmuru dinlesem anlatsam

şimşekler kırılıp dökülseler

bizi sokoklarda bıraksalar

leylekler üşüyüp gitseler

dönüp arkalarına bakmadan

 

yine akşam oldu Attilâ İlhan

üstelik yalnızsın sonbaharın yabancısı

belki paris'te maria missakian

avuçlarında bir çarmıh acısı

gizlice bir sefalet gecesi

çocuğunu boğarmış gibi boğup paris'i

sana kaçmayı tasarlar her akşam