KALBİMİ KIRMAYA GELİYORSUN

KALBİMİ KIRMAYA GELİYORSUN

 

Bu kış ortalarından kalma

Bir ihanettir aklımda

Mızrakların kargıların

Ne varsa şimdi karşılığında

Kuşkum yok artık

Savaş çıkartabilir üşütebilir rüzgâr

Tanıdık bir insanın karabasanlı ölümünden.

 

Uzun karlı kış gecelerinde

Toprak damlarda

Kapıların eşiğinde

Uluyorken aç kurtlar

Anam kimbilir hangi dualarla

Kurtları savar

İsli idare lambasıyla

Sabaha kavuştururdu beni.

 

Ben ki ilk gençlik yıllarım

Şehremini’de Kadırga’da

Sokakların ve sahillerin

Çoğunlukla geceleyin

Bir denizci değil

Bir dağ adamı gibi

Kaba nefesler doldurarak içime

Hayatı isyanlardan kopartarak

Taşımak için gençliğimi İstanbul.

 

Benim bir zaman aklımda kamçılar

Tutayım boğazından hergelenin

O zaman solingen usturalar

Makbul ve pahalı

Üstelik sessiz usturalardı

Konuşmak tehlikeli ve yasak

Benim aklımda kamçılar

Münafık kollardı.

 

Damarlarımda dolaşan kan

Bir türlü ulaşamadığım şiir

Mağarada içtiğim su

Güneşin ağır ağır denizi

Yutuyorken akşama doğru

Tebdili kıyafet eylemiş öfkem.

 

Halbuki şimdi

Kalabalık caddelerde hüzün taşıyan yüzüm

Denizi her gün gördüğüm halde

Çiçekleri çok çok sevdiğim halde

Aykırı gelmiştir

Çünkü savaş çıkartabilir üşütebilir rüzgâr

Tanıdık bir insanın karabasanlı ölümünden.