KEKEME

KEKEME

 

Bir kekeme bilirim; dolaşır garip garip 

Bu şehrin daracık sokaklarında 

Kelimeler zincire vurulmuş gibidir 

Dudaklarında 

 

Ne ismini söyliyebilir doğru dürüst 

Ne sevdiğine ilanı-aşk edebilir.  

Sormayın neden yalnız yaşadığını 

Kusurunu bilir 

 

O güzelim şiirleri hep içinden okur 

Bu dert de çekilmez doğrusu 

Güzel söylenilmiş cümlelerle doludur 

Bütün uykusu 

 

Günahsız harfler onun nazarında 

Birer siyah heyula gibidir 

Ay ışığında sevgiliye söylenen sözler 

Rüya gibidir 

 

"İçince az kekelermiş" diyorlar 

Sarhoş gezdiği de hep bu yüzdenmiş 

Ama neye yarar? İsmine bir kerre 

Kekeme denmiş