TÜRKİSTANIM UNUTULDUN SANMA SAKIN!

TÜRKİSTANIM UNUTULDUN SANMA SAKIN!

 

Tiyan-Şan, Kadir-Gan ufuklarından

Dinlediğim ozanlarla....

Binlerce yıldanberi söylenen destanlarla

Yine Türkistan'ı andım

 

Öz yurdumu çarmıha germişler kırk yerinden

Unutmam bin yıl geçse acısının üzerinden

Vurulan bir ceylana yanar gibi derinden

Ulu Türkistan'a yandım.

 

Geldi kuruldu gönlüme, Ahmed Yesevi Pirimiz

Osman Batur'a kadar, anlattı birer birer...

Ben de, bütün Horasan Erleri'yle beraber

Yeni baştan Türkistan'a inandım.

 

Rüzgar savrularak sessiz sedasız

Irmaklarla akarak...

Uçup giden güzelim kırlangıçlara bakarak

Türkistan'ı hür sandım.

 

Görmeden, göstermeden Taşkent'i, Buhara'yı

Urumçi'ye varmadan atsız-pusatsız...

Bir başıma yorgun-argın, kolsuz-kanatsız

Türkistan'a dost gönüller kazandım.

 

Tanrım, birgün acaba diyebilecek miyim;

-Vuslatın yüzüme nakışladığı nurla-

Bir komşu bahçesine uzanır gibi huzurla

Türkistan'ın toprağına uzandım.