SCWAEBİSCCH - HALL 1972

SCWAEBİSCCH - HALL 1972  

 

svebiş - hal'de

büyük bir park her alman kentinde

bulunduğu gibi

ve merdiven tiyatrosunda

bir adam yaratmak piyesi

 

olmaz dedi berbel

tek saf damarı avrupanın

gözlerimiz yaşarıyor

yanağındaki kırmızılıktan akıp duruyor her şeyimiz

 

tırmanmaya başladı merdivenleri

haylbronlu kedi

sarışın -

ve kara açılımıyla kırbaçlar

uzun saçları -

ve bindiği atlar sıyırır kayaları

genç

ve durup direnecek sanki kasları

ve o bakışlar kaçıp saklanan

ve umulmadık anlarda karşılaşılan arzlar

aktörlük yaptığı için kendinden

herkeste olduğundan daha emin

 

olmaz dedi berbel

şiirlerimi oku derken

birden

necip fazıl göründü merdivenlerde

müthişti.

 

bilin ki berdel

jan janin

sen de merikalı tom

ve seya

bütün ecdadınız barındı içimizdeki hoşgörüde

 

bir gün

baktıkça değişen ve beni alabilen

enginliklerinde

bal görünümlü gamzelerinde

dudaklarının zümrütten gibi

billurluk yansıyan çekişlerinde coşarak ekstazla

. zira aklında değil

güzelliğinle anlıyordun.

işte bütün bunlarda

bütün dünyaya

üstad necip fazılı anlattım dedim ki

 

O görünüz görünmez

Daha ilk sesi ilk kelimeleri

İlk mimikleri ve yüzünde

İçiçe dönen binlerce daireyle

İnsanı alıp gönül hücrelerine salar

kanının yapısını bozar

yepyeni bir terkiple atar meydanlara

 

çünkü çok gördüm

onun

yüzündeki ahenge ulaşacağım diye

temelinden sallanan yapıları

 

aklım mı köpürüyor ne vakti deniz

toprağa kene gibi yapışmış ağaçlar

köpek bastırıyor kanı

avrupa kadını ne kapılar ışmarlıyor

kapanıyor içindeki bütün çengeller

insan tarihi kadar eski bir hasretle

bakıyor-

ve alıyor