ANNEM YOK ARTIK - 2

ANNEM YOK ARTIK - 2  

 

Anne diyemeyecegim artık bir başkasına,

Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla

Tatil dönüşlerinde annemin ugrayacagım evi yok,

Beni seven birileri olacak mı yine de

Gidip koşulsuz uzanacagım bir yatak,

Saçlarımı okşayacak bir el

Ama ben anneme de bütün bütüne

Bırakamadım kendimi

Saçlarımı okşarken,yorulur şimdi

Bırakır şimdi diye düşünürdüm

Ve çılgınca yaramaz,beyni boş

Denecek kadar yaramaz,

Ve hastalıklı denecek kadar duyarlıklı

Bir çocuktum çocuklugumda

Dizlerine oturdugum birgün,indim utanarak,

Kısa pantolonumdan fırlayan

Ve bana artık büyümüş gelen dizlerimle

Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha

O zaman tanıdım sonsuz geniş caddelerini Kars'ın,

Sonsuz geniş göğünü ve o zamanlardan kaldı

Yüregimde sonsuz bir uçurum duygusu

Annem hiçbir zaman bilmedi bunları

Yüreği büyümüş bir çocuktum ben

Gizli gizli ne kadar çok ağladım

Bir gün öleceğini düşünerek onun

Annem yok artık,

Onun yüregindeki ben de yokum,

Yani annemle tanımlanan ben de öldüm onunla

Şimdi,

Yeni bir tanıma alıştırmalıyım kendimi,

Şimdi ,

Ben kendimi düşünmezken bile

Kim düşünür beni...