ALAZ

ALAZ

 

Bu delirmiş sel sularında

Sürüklenip giden hayat

Doludizgin içinde koştuğumuz günler değil miydi

Daha uzun arzulardan geriye kalan

 

Ev suyun su evin içinde

Uçurumlara köpük köpük koşan taylar

Şimdi hangi ovaların rengini almalı

Tedirgin bir gökyüzü  öfkesini boşaltırken üstümüze

 

Yarasına bakıyor bir genç kız

Bir ağaca sarılmış cesede ağıtlar yakarak

Anne delirmiş dağ yollarına koşuyor

Acı bir gülüş kaybolmuş hâfızadan geriye kalan

 

Şuramda ağır bir sancı çaresiz ağlıyorum

Tutup karanfiller bırakıyorum isimsiz mezarlara

Uyandırılmış suların çoğalan öfkesi

Sırılsıklam yıkıyor hayatımızın bendini

 

Yeni dualar öğrenip göz yaşı tadında

Durmalıyım Nuh’u hatırlayıp tövbenin kapısında

Kapanmalı dünya dehlizleri içimde birer birer

Yeni sözlerim artık hep sana dâir hep âşikâr