YİNE KENDİSİNE

YİNE KENDİSİNE

 

aldırma, kaldığıma tenhâda böyle sessiz

derdime vâkıf olan simurg bile çâresiz

asırlar taşıyacak alnında mühür gibi

yurdunda en karanlık zindan bile hür gibi

mağmada yeşerecek sevdayı bulan tohum

güneşin filizidir toprak altında ruhum

bulutları sükûna kavuşturan bu iklim

ölüleri umutla buluşturan bu iklim

üç mevsimi alacak acılar beldesinden

mavi kuşlar uçacak zamanın ötesinden

esrik bir mezarlıktan geçince yollarınız

kemiklerin diline düşecek halleriniz

üç boyutlu bir yağmur yağacak üstünüze

tabutlar ağlayacak sizin de bahtınıza

kâinat bu ebedî destanı konuşunca

her kurşun bir yürekte lâleye dönüşünce

rengini kalbimin renginden alacak gülüm

bu sevda kitabında sultan olacak gülüm

beni anlamasalar, deseler de: Masalcı!

yiğitlerin rüyası yetim kalır mı, Balcı

gülüme kavuşmadan ölsemde kuytularda

biliyorum, bu rüya büyüyecek sularda