MELEK-ÜL-MEVT

MELEK-ÜL-MEVT   

 

Hangi ceylan seni kesmiş de çocukken memeden,

Hangi kaplan sana süt vermiş öz annen yerine?

Üç yüz evlik köyü takmış saçının tellerine,

Sürüyorsun bu mezarlıkta için titremeden.

 

Seyre çık, sevdiğim,akşamları kurbanlarını;

Yarıyor kalbini herkes sana göstermek için.

Ah, o taş kalbine bir gün heyecan vermek için

Yedi köy halkı sebil etti bu yıl kanlarını.

 

Bir çiçek rikkati sinmiş de ipekten tenine,

Sonra göğsünde çelikten mi dövülmüş bu yürek?

Sen köyün derdine bigane yaşarken,gülerek,

Gömüyor can veren evladını yüzlerce nine.

 

Bir ölüm meltemi halinde eserken nefesin,

Ömrü bir dal gibi aşıklarının,sallanıyor;

İhtiyarlar yanıyor, körpe çocuklar yanıyor;

Sen köyün sıtmalı bağrında cehennem mi,nesin?

 

Hangi ceylan seni kesmiş de çocukken memeden,

Hangi kaplan sana süt vermiş öz annen yerine?

Üç yüz evlik köyü takmış saçının tellerine,

Sürüyorsun bu mezarlıkta için titremeden.