MELANKOLİ 2

MELANKOLİ

 

Anne!

Gülümse ve lâmbamızı yak

İçimdeki yara

Hiç bu kadar derin olmadı

 

Anne!

Ben hayata çıkıyorum

Ölürüm de yine özlerim seni

 

Varsın gece kuşları

Yıldızlara güvenerek izimi sürsün

Bedenim toprağa sevdâlı

 

Saçlarımda yine o kuş

Şarkısını söylüyor

Gözlerimde gördüğün son tül perde

 

Bahçemizde o serviler

Niyaz dalları

Gözlerime

Serin uykular getiren rüzgâr

 

Tozlu bir camın ardından

Bana duâlar oku.

 

Güzel ölümler istiyorum Tanrım!