BENİM KORKUM ÖLÜM DEĞİL

BENİM KORKUM ÖLÜM DEĞİL

 

Geçen gün senin yanında aklıma ölümüm geldi

Sensizlik bir mızrak gibi saplandı kalbime

O son anı hatırladım, o seni koyup gidişimi

İlk defa bu kadar üzüldüm dünyaya geldiğime

Ölüm! kaçınılmaz sonuç o soğuk kelime

Bir gün ucuz bir fahişe gibi koynuma girecek

Yüzümde gezinecek pis ve iğrenç elleri

Korkudan büyümüş gözlerimde hayaller can verecek

Biliyorum üzüleceksin, ama bir gerçek

Bir yerde sevişmek gibi, bir yerde yaşamak kadar

Ne hazin sıcaklığımızın bizi terketmesi

Ve yüzümüze birbiri ardınca kapanan kapılar

Ergeç uzanır bir el son kampanyayı çalar

Anlarız kaçınılmaz anın geldiğini

Şehre bir bomba düşmüş gibi aynalar, camlar kırılır

İnsan arar da bir türlü bulamaz güzelliğini.

Kimse benim kadar bilemez ölümün rezilliğini

Seni koyup gitmenin hüznünü ben anlarım

Çünkü ben sende buldum kendimi, sende sevdim

Senin yanında seninle değerlendi zamanlarım

Ne acı gün kadehlerin boş kalması, şarkıların yarım

Mevsimlerin birbiri ardınca bir anda bitivermesi

Ansızın toprakla dolması gözlerimizin

Karnımıza o çirkin böceklerin girmesi

Kim bilir ölüm belki de bir çilenin sona ermesi

Belki güzeldir, şu sefil dünyaya boş gözle bakmak

Ne çare ki sen varsın, o dünyada sen varsın

Benim korkum ölüm değil, seni yalnız bırakmak