SES

SES

 

Konuşsak sesimiz bize dönüyor

Toprak altındayız sanki

Mevsimler hep kış

Umutla baksak da gökyüzüne

Bir haber yok güneşten bize

 

Bir haber yok kuşlardan karıncalardan

Ölmüş dedemiz bize gelmiyor artık

Çeşmeler kuru çiçekler solmuş

 

Güzel olan neydi eskiden

Rüzgârda yuvarlanan taşlar mı

Ya saçlarımız hangi yağmurda ıslanırdı

Bahar diye çığlık çığlığa

Yürüdüğümüz yollarda

 

Gözler ki yeşil yoncalar arasında

Gülümseyecek bir çekirge arar

Rüzgâr alıp gitmiş hâtırasını

Tozda toprakta kaybolmuş yolcu

Bir yudum su  yaslanacak bir taş

Ev yıkıldı talan oldu bağ bahçe

 

Vitrinler çıldırmış

Bir köşe başında ellerini açmış

Acının ve ağlamanın anıtı

 

Merhamet yahut bir tebessüm gizlice

Dağları küstüren adamlardan kaçıp

Yüreğimize sığınan bir çocuk

Adımların nereye doğru hey yolcu

Bereketli meyveler hangi dallarda