İZ

İZ

 

Adımı hayatımın hizasına koyup

uzun ve kıvrımlı ve çelişkili bir ırmağın                                                                                

sonunda meçhul, kekre

biraz da serin bir çınarın gölgesinde gibi

sayımlı uçkun bir yaz gününde, intiharsız

açık deniz. Uzaktan bakınca mavi

biraz da koyu gölgeli yeşil gibi olan

kalbimin nabzımın damarlarımda akan kanın

henüz durdurulmayan o sevgili imgenin

açık ve net bakışıyla.

 

Gülün; özenle büyüttüğüm gülün

içten sıcak rengiyle yani kırmızı olanıyla

serinlik sunan sabahın

direten mecbur eden tazeliğiyle

uçuşan yaşlı çınara dönen yüzüm

gülün rengiyle kokusuyla birlikte anbean

yiten uzaklaşan cesaretim, haydi vur artık

yükünü omuzlarına.

 

Hiç eksilmeyen korkumu ve ümidimi de

yanıma alıp, adımı da hayatımın hizasına koyup

deniz olsun dağ olsun, uçsuz bucaksız

ovalar olsun, genişliğinden ve darlığından

emin olduğum o güne, bildim ki her şeyin

bir adı vardır; her şeyin. Açık ve net olarak.