HEY JOE !

HEY JOE !

         

biliyorsun sen bunu

en son duyulan ayak sesi ve üzrine kapanan demir kapı

çıkıyor musun bu sefer, yeniden mi giriyorsun içeri

anlaşılmıyor şarkıdan

anlaşılmıyor joe

gençliğimizin polisiye günleri

kendi romanlarımız içinde uydurduğumuz adlar

sanki o romanlar sahi de yaşadıklarımız yalan

 

unuttuğum adların gece parklarında kaç kez aldattım seni

ben ihanetle öğrendim sadakati

kaç kez korkunun gözleriyle bakıştım bıçağının yüzünde

artık kimse öldüremez beni

 

çok zaman geçti herşeyin, herkesin üstünden

hayat ödünç tenha uzak biz birbirimizin şarkılarının mirasıyız joe

şimdi kaç kişi kaldık

göğe bakma durağında el ele tutuştuğumuz gençlikten

ben yine de bir yola çağırıyorum seni

ister inanç de buna ister çaresizlikten

dudaklarımı kanatırdı ıslığın

hiç unutmadım hiç unutmadım

ne zaman karanlığa düşsem senin ıslığını çalarım

 

ben seni en çok dizlerin titrerken sevdim joe

 

çık saklandığın yerden joe

nerdeysen çık, ölmek değilse bu, bak kayboluyorum

yoruldum seni beklerken vakit geçirdiğim dublörlerinden

sana yazdığım

hikayeyi yanlış okuyorlar her seferinde

ah şimdi joe burda olsaydı diyorum

joe şimdi burda olacaktı ki diyorum

bazen sarhoşken kalabalığın içinde yüksek sesle söylüyorum adını ya da birinin kollarındayken, bazen pencereyi açıp sokaktan geçiyormuşsun gibi ardından sesleniyorum, hep başkaları bakıyor yukarıya. ben gülümseyerek, gitti, diyorum, yakalayamadım, gitti. sahi gittin mi joe? yoksa hiç mi olmadın?

 

çık ortaya saklandığın yerden

yoruldum, azaldım beklemekten

bazen düşünüyorum da

var mıydın sahiden, yoksa bir şarkının anısı mı uydurdu seni

hiç bir şey benzemiyor değil mi, şimdi geçmişten daha çok bizim olan gençliğimize

bilmem ki, karşılaşsak bile birbirimizi hatırlayabilir miyiz yeniden

ikimiz de artık bir başkasıyken

gene de sen bilirsin joe, sen bilirsin

öyle iyiydik, bir düşün istersen.