ÖLÜM GELMİŞSE

ÖLÜM GELMİŞSE

 

Bitmişse

Kızıllığını avuç avuç içtiğimiz şafaklar

Öğleler, ikindiler çoktan geçmişse

Bir akşamüstü garipliği

Sarmışsa her yeri

Güneş devrilmiş

Renkler solmuş

Sesler kesilmişse

Son kuşlar da geçip gitmişlerse ufuktan

Ve çiçekler

Bükmüşse boyunlarını dalgın dalgın

Bil ki ölüm saati gelmiştir

Senden uzak, kendimden uzak

Tüm umutlardan ve her şeyden uzak

Ben ölmüşümdür uzaklarda bir yerde

Gövdesini kurtların oyduğu

Bir ağaç gibi devrilmişimdir

O anı sen bileceksin herkesten önce

Herkesten iyi sen anlıyacaksın

Çaresizliğini, yıkılmışlığını

Sevdiğin adamın

Ve seni nasıl sevdiğini

Duyacaksın derinden derine

Belli belirsiz

Bir gölge düşecek gözlerine

Fakat ağlamıyacaksın, ağlamıyacaksın

Sen tek gelinim, sen tek kadınım

Sen güzelim, nazlım, bebeğim

Kadersizim sen

Gülerken ağlayanım, ağlarken gülenim

Varlığım, nedenim, alınyazım benim

Elbette ağlamıyacaksın

Çünkü sonsuzluklar

Sonsuz sevenler içindir

Çünkü ölüm

Sevmeyi ve ölmeyi bilenler içindir.