SESSİZCE ÖLMEK

SESSİZCE ÖLMEK

 

Doğarken mi başladı  benim son yolculuğum

Ondan mı öyle  geçti o garip çocukluğum

Masallarla düşlerle beni hep aldattılar

Yaşadığım; en büyük yalandı biliyorum

Boşluğu  kucaklardım  uzatsam ellerimi

Düşsem diye  beklerdi  pusuda bir  uçurum

Kol gezerdi   çevremde  acılar ölüm gibi

Ben ondan böyle kaldım, ondan karardı ruhum

Yağmur mu yağmazdı ne, tarlalar mı çoraktı

Neden hiç yeşermedi serptiğim  onca tohum

Şimdi ölen bir şey  var içimde azar azar

Ha söndü  ha  sönecek  yıllar önce   yanan  mum

Susmayın biliyorum, ben bir  yalan dünyada

Gürültülü  yaşadım, sessizce ölüyorum

Bugün 458 ziyaretçi (778 klik) kişi burdaydı!
Bu web sitesi ücretsiz olarak Bedava-Sitem.com ile oluşturulmuştur. Siz de kendi web sitenizi kurmak ister misiniz?
Ücretsiz kaydol