ŞEHİR

ŞEHİR

 

Dostum iki gözüm

şehri böyle bırakmak imkânsız diyorum

günün ortasında billurdan bir avazla

tekmil acılarımı da alıp yanıma

gül açar bir demin arzusu içindeyim.

 

Şimdi hazan mevsimi midir gül solmuş mudur

nağmesi katliamlarda kalmış mıdır bülbülün

düşman sarmış mıdır dört yanımızı

dostum söz kestim ant içtim

kaç vakit kaldım şehrin gülistanında

aşk dedim; başka yok

başka yok kalbimin haritasında.

 

Dostum iki gözüm

yoksa bir gezegen mi bulmalıyım kendime

kendini aşka adayan cüretkâr bir gezegen

hain bakışlar yürürlüğe girmeden

bencil kaypak davranışlar çoğalmadan

deli boran düşmeden ortalığa

alevler sarmadan çarşıları

alış veriş merkezlerini.

 

Dostum söz kestim ant içtim

şehri böyle bırakmak imkânsız diyorum

çünkü bu şehri İstanbul ki

girmiştir bir defa gönül hanemize.