İŞTE BİR ŞİİR

İŞTE BİR ŞİİR

 

Bir akşamüstüne doğrunun melankolisini sonsuzlaştırmak istiyorum

        yaşadığıma tanık olun

Bu bireysel çırpınışları asmak istiyorum, tanık olun

Ama bir aralıkta yaşıyoruz sanki,

        yeryüzü ayaklarımızın altından kayıyor ve kimse bunun

                                                farkında değil

 

Heryerde benciller ve ukalalar kendi ölçülerine zorluyorlar hayatı

Ve hiç kimse denizin nasıl büyük ve derin birşey olduğunun

                                                farkında değil

 

Ve hiç kimse bir karpuz kabuğundaki çıldırtıcı, taze ve derin

        yeşilliğin farkında değil

Ve hiç kimse çocukların neden mahzun olduğunun farkında değil

Ve onları nasıl bir dünyaya hazırladığımızın

Hafifçe başım ağrıyor, bir çocuk ağlayışı, geçen bir tren,

        vakitsiz bir horoz

Birazdan televizyon sesi yükselir, hayatımızı karartmak

        ve zapt u rapt altına almak için

Hiçbir şairi kıskanmıyorum ve hiçbir şaire özenmiyorum, istiyorum ki

        kendi çırpınışları, kendi savruk davranışları içinde

                bir disiplin yaratsın şiirim

İşte durup dururken uzak semtlerinde Ankara'nın geniş ve soğuk

        bir gecekondu akşamının izlenimi geliyor aklıma

Ve tereddütsüz geçiyorum şiirime bunu

Mutlu olmayı bir kez yitirdim sonsuzca belki de

Üzüntüyle ayrılıyorum bu şiirden