CÂNAN YURDU

CÂNAN YURDU

 

Eyvâh ıssız diyâr-ı dilber...

Her hatvesi bir mezâr-ı muğber!

Uçmuş da bakındığım terâne,

Kalmış sessiz bir âşiyâne.

Yer yer medfun durur emeller...

Gûyâ ki kıyâm-ı haşri bekler!

Yâ Rab! Niye böyle bir yığın hâk

Olmuş yatıyor o buk'a-i pâk

Yâ Rab, ne için o lem'a nâbûd?

Yâ Rab, ne için bu sâye memdûd?

Yâ Rab, ne demek harîm-i cânan

Üstünde bu perde perde hicran?

 

 

Lâkin görünen kimin hayâli?

Cânan gibi tıpkı yâl ü bâli...

Keysû-yi siyâh-ı târumân,

Altında cebîn-i lem'a-dârı,

Zulmetler içinde subh-i mahmûr;

Yâ gözbebeğinde nazra-i nûr;

Yâ ebr-i bahâr içinde cevvâl

Bâran çeklinde dürr-i seyyâl;

Yâ sînede her zaman coşan yâd,

Yâ kayd-ı bedende rûh-i âzâd.

 

 

Ey tayf-ı nigeh-fırîbi yârin

Olmaz mı bir ân için karârın?

Heyhât, serâb-ı şavka döndün...

Karşımda parıldamanla söndün!

Kimden sorayım ki nerde dilber?

Makber gibi samt içinde her yer.

Cânan! Cânan!.. dedim, arandım...

"Bir aks-i nidâ" dedikçe, yandım!.

Yâ Rab, neye hem sağır, hem ebkem,

Dağlar, dereler, bütün şu âlem?

Ey sevdiğimin sevimli yurdu,

Hâlin, bana şimdi pek dokundu!

Aç sîneni; yâd-ı nükhetinden

Bir şemmeye kâilim bugün ben.

Bir vakt o şemîm-i nâz-perver

Tâ subha kadar yanımda bekler,

- Ümmîde verip bekâ sabûhu-

Sermest-i safâ ederdi rûhu.

Heyhât o nesîm-i sâf şimdi

Nâzan, nâzan semâya gitti.

Ey lâne-i târumâr söyle,

Cânan sana artık inmiyor mu?

Ey mâtem-i pâyidâr söyle,

Sâhandaki nevha dinmiyor mu?

Ey ebr-i semâ-güzîn-i seyyâr,

Yâdında mıdır o nazlı reftâr?

Ey darbe-i bâda karçı, ra'şân,

İnşâd-ı enîn eden nihâlân!

Bir şi'r-i revân olup da cânan

Geçmez mi bu gölgeden hırâmân?

Ey dilber-i mihriban, zuhûr et!

Ömrüm gibi ansızın mürur et!

Ya kalb-i fezaya bir hutur et:

Afakımı lem'a lem'a nur et.

Bin nevha-i can içinde , pür-cûş,

Geldim bu garib yurda, medhûş.

Feryâdımı yok mu eyliyen gûş?

Yâ Rab, bu nasıl cihân-ı hâmâş:

Bir "yok!" diyecek sadâ da yokmuş!...