KARA SAPLANMIŞ TREN

KARA SAPLANMIŞ TREN

         

aynı tünellerden çıkarken yitirdiğimiz düşler

birlikte kamaşan gövdelerimiz

karanlıktan ışığa ürperen ten

başka yolcularını bekliyor şimdi

kara saplanmış tren

ayrıntıların bağışlamadığı nabzımın vuruşları

bir başkası olarak yaşadığın serüvenlerde

tedirgin gövdelere yerleşen

bukalemundan kalan nem

korktum ve kaçtım alabildiğine

kara saplanmış trenlerin yolcusu olmaktan;

uzak durdum

pişmanlığın kovanındaki içe dönük kurşunlardan

mezatlarda dağıttım neyim var neyim yoksa

unutuşla örtüldü

belleğimin eteklerinde sönen yanardağ

her seferinde erteliyordum büyük vazgeçişi bilet değiştirmekle

oysa hiçbir yolculuk taşımıyordu beni hiç bir yere

başka yolcular değildi bekletilen,yolcular başkalaşıyordu

saplanmış trenlerse aynı tünellerde

ilk karı bekliyordu.