MEVSİM DÖNERKEN
MEVSİM DÖNERKEN
Ufukta pas tuttu birdenbire yaz;
Gün çabucak geçti, akşam tez oldu.
Toz kaldırdı karşı yollardan poyraz,
Kopan yol uçları eklenmez oldu.
Akşam; sanki boşluk içime dolar;
Dağların cilâsı gittikçe solar,
Rüzgarda bir kadın saçını yolar.
Artık bu yollarda beklenmez oldu...
Bu sayfa hakkında yorum ekle: