ULUSTA BİR GARİP KİŞİ
ULUSTA BİR GARİP KİŞİ
Adım başında avuç dolusu yalnızlığımı çaldılar
Sevinçlerimi karanlıklara ittim ki sorma
Yüreğimi arıttım sevgilerden
Akşama doğru umutlarımı rüzgârlara savurdum birer birer
Irmak sularında ilk çağlardan kalma
Bir aşk türküsü söyleniyordu
Ve uzak ışıklarda yavaş yavaş yaşamalar tükeniyordu.
Adım başında avuç dolusu yalnızlığımı çaldılar
Yüreğimden bıçakladılar beni kızların gözleri önünde
Yorgun bakışlarımı gözlerine diktim öylece
Gözleri ki en sevdiğim
Gözleri ki her şeye değer.
Tedirgin bağırışlar çepeçevre sarmış yöremi
Bütün kahrolmuşluğumla yapayalnızım
Bir ninni tutturmuş gider kumrular
Elini çiçeklere uzatır tutkunun biri
Öylesine umutsuz öylesine kırgın.
Adım başında avuç dolusu yalnızlığımı çaldılar
Garipliğimi yüzüme vurdular hiç acımadan
Yasak duygulara ittiler beni
Sonra o azıcık gülüşümü kınadılar.
Boydan boya ulus
Ve ulusta ben
Böyle umutsuz böyle yorgun...