ULUSTA BİR GARİP KİŞİ

ULUSTA BİR GARİP KİŞİ

 

Adım başında avuç dolusu yalnızlığımı çaldılar

Sevinçlerimi karanlıklara ittim ki sorma

Yüreğimi arıttım sevgilerden

Akşama doğru umutlarımı rüzgârlara savurdum birer birer

Irmak sularında ilk çağlardan kalma

Bir aşk türküsü söyleniyordu

Ve uzak ışıklarda yavaş yavaş yaşamalar tükeniyordu.

 

Adım başında avuç dolusu yalnızlığımı çaldılar

Yüreğimden bıçakladılar beni kızların gözleri önünde

Yorgun bakışlarımı gözlerine diktim öylece

Gözleri ki en sevdiğim

Gözleri ki her şeye değer.

 

Tedirgin bağırışlar çepeçevre sarmış yöremi

Bütün kahrolmuşluğumla yapayalnızım

Bir ninni tutturmuş gider kumrular

Elini çiçeklere uzatır tutkunun biri

Öylesine umutsuz öylesine kırgın.

 

Adım başında avuç dolusu yalnızlığımı çaldılar

Garipliğimi yüzüme vurdular hiç acımadan

Yasak duygulara ittiler beni

Sonra o azıcık gülüşümü kınadılar.

 

Boydan boya ulus

Ve ulusta ben

Böyle umutsuz böyle yorgun...