DAĞLARIN SÜLEYMANI

DAĞLARIN  SÜLEYMANI

 

Sararmış yapraklar gibiyse zaman

Savurur insanı oradan oraya

İçine düşürür yelkovanları

Kahrına dökülür gül tomurcukları

Ve senin saçlarına düşen yıldızlar

Ayırır gündüzle geceyi

Uyandırır belki de erguvanları

Sarmaşıklar örer ağını

Dolanır dağların Süleyman’ı

Kuşların diline tercüman olur

Sonra sesi duyulur

Yavru kuşların

 

Ey balıkların sultanı

Ey yaralı ceylanlar sahibi

Sararmış yapraklar gibiyse zaman

Düşer her gün ömrü insanın

Biter kentlerin hükümdarı

Ve söner ışıkları gözlerin

İçine iner Azrail’in çığlığı

Böler zamanları mesafelerden

Ve bitirir bütün karanlıkları