GÜLLER AĞLARDI İÇİMDE

GÜLLER AĞLARDI İÇİMDE

 

Ne zaman ayrılık saati gelse

En vazgeçilmez yerinde yaşamın

Duysak ayak seslerini akşamın

Ve sokaklardan el ayak çekilse

Bir ürpertiyle duyarım o zaman

Seni çağıran sesi uzaklardan

Ne zaman ayrılık saati gelse

Bir gariplik çöker içime birden

Kalan tek anı gibi bir devirden

Durmadan çalınır o gamlı beste

Sanki bilir de hazin öykümüzü

Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü

Ne zaman ayrılık saati gelse

Bir çaresizliği anlatır gibi

Birden değişir gözlerinin rengi

Mavi solar, koyulaşır yeşilse

Sarınca ruhunu eski bir hüzün

Uçar gider pembeliği yüzünün

Ne zaman ayrılık saati gelse

Uzatsan özlemle dudaklarını

Tüm ağaçlar döker yapraklarını

Ne çiçek kalır ortada, ne bahçe

Sadece uğultusu o rüzgarın

Ve bir umut kırıntısı: belki yarın

Ne zaman ayrılık saati gelse

Bir fırtına çıkmışçasına, büyük

İçimizdeki güllerin boynu bükük

Bir zaman kalakalırım öylece

Neden sonra gittiğini anlarım

İçimde güller ağlar, ben ağlarım