İŞTE BEN

İŞTE BEN

 

Ben alışılmamış bir insanım biliyorum

Bir karanlıktır ben de pırıl pırıl zamanlar

Mağrur kalbim her yerde asi ve yalnız

Neyleyim umduğum gibi çıkmadı insanlar.

Herkes bir şey aldı götürdü benden

Dağıttım kaç yıl sevgilerimi cömertcesine

Gözlerim bir vefa arar, arar da bulamaz

Nicedir hasret kulaklarım bir dost sesine

Bilirim, çoğu gün hüzünlüdür bakışlarım

İçimde biri ağlar güldüğüm zaman bile

Gömerken kalbime bütün arzularımı

Yanarım yaşanmamış anıların özlemiyle

Sevdiğim mahzun şarkılardır, hüzünlü resimler

Garip akşamlarda yaşadığımı anlarım

Çevremde kim varsa konuşur durmadan

Ben hep bir heykel asaletiyle susarım.

Gecenin bir yerinde teselliler biter de

Dağıtır saçlarımı onun güzel elleri

Kokusu rengi kalır ellerinin gecelerde

Doğan gün uzaklardan getirir sevdiğimi