BİR FANİYE DAİRDİR

BİR FANİYE DAİRDİR

 

Kâl-a’sında oturan adam, zırhını, kalkanını ve

zehirli oklarını

büyük bir iştahla parlatıyor.

Uykusuz bir dev olmuştur artık.

“Güç bende” sanmıştır kendini, lâkin zaman

kanatıyor hayallerinin içgüdüsünü.

Kâl-a’sında oturan adam; fetişin hani?

 

Kâl-a’sında oturan adam, uçkun avazlar salarak

gökyüzünün muhteşem armonisi içinde

ağır zehrayin korkulara atıyor kendini.

Güngörmezken özdensizliğini döküyor ortaya

şişiniyor ve yukardan Haman gibi bakıyor.

Kâl-a’sında oturan adam; Firavunun hani?

 

Kâl-a’sında oturan adam, kâl-a’sında oturan adam

saklambaç oynayan çocuk bas bas bağırıyor

yek taaa! yek taa! Ayva dersem çıkma; emi!..