EBABİL

EBABİL

 

Alıp içinde sesler uçuşan bu akşamdan

Hâfızamı bir deniz kıyısına çeken yol,

Aydınlık rüyaların peşine düşen gondol,

Mavi bir denizde yüzer gibi yanan şamdan.

 

Tuşların üstünde karanlığın heyûlası

Ve birden kalbe çırpınışlar veren hâtıra,

Çekmede beni saadet dolu dünyalara

Mine parmaklarında sedalaşan hülyası.

 

Sıyrılmada gözlerimden yıllarca geceler,

Ve yalnız kalmada bir yaza râm olan sahil,

Uçuşmada gökyüzünde bir sürü ebabil:

Sevgimi ve hasretimi ebedî kılan yer.

 

Açık panjurlarından seslerin dökülüsü.

Bir göl mü ürpermede ruhun uzaklarında?

En yakın sevgiyi duymayan dudaklarında

Her yaşayıştan daha güzel olan gülüşü.

 

İlik gölgelerde uyutup düşünceleri

Beyaz etekler ile bana göründüğün an

Ve kapıları yeşil sabahlara açılan

Sıcak tahayyüllerle dolu yaz geceleri.

 

Renkli fanusların altında doğan dünyası,

Omuzlarında ay ışığından örgülerle

Eklenmede içime hasret kaldığım yerle

Mine parmaklarında sadalaşan hulyası.