KERVAN

KERVAN

Bana koyu bir yalnızlık kadar yakın duruyordunuz

Yüzünüzde unutamadığım şey gökyüzü gibiydi mesela

Adınızı söylesem iç savaş çıkartacaklardı

Bıraksam olmayacaktı biliyorum.

Şehla bakışlı bir mürai karşımda oturuyordu

Kelebeklerin korkusuzca uçuştuğu gelincik tarlasında

Kan gibi bir şeydi kurşunlardan sonra toprağa düşüyordu

Kervankıran bir yürüyüş müydü hüzzam mıydı ay doğuyordu.

Halbuki ben aşk olsun kaydını koyarak hayatıma

Vakti gül kurusu olarak da tutabilirim kalbimde

Bana koyu bir yalnızlık kadar yakın duruşunuzdan başka

Daha ne olsun. kıyametler kopacak. Ben yola çıkacağım.