NİYAZ

NİYAZ

 

Sırlı kaftanına bürünen bir derviş

Gözleri kapalı gönlü açık

Servilerin niyaz dallarıyla

Uçurur aklını yüzü toprağa değdikçe

 

Cânı söyler dili

Denize karşı dünyadan âzâde

İnce bir meltemin ritmine eşlik ederek

Tutar nabzını martıların

 

Maviye çevrilir bütün cihan

Çıkıp içinin mağaralarından

Geçer karaları karanlıkları

Kaf dağına uçan kuşla

 

Kayalıkların üstünde güneş

Rengini katarken sulara

Işığa boğulur bütün yeryüzü

Yeni bir sayfa açılır önünde

 

Çiçekli seccâdesinde bahar

Yıkılır dünya ardında kalır

Kalbinde yeni bir âlemin duyguları

Başlar niyâzına kaldığı yerden