KORKUNUN KRALLIĞI

KORKUNUN KRALLIĞI  

 

geceleri bir ıslık

penceremin altında birileri

beni çağırıyorlar

(yoksa yanılıyor muyum)

koşup bakıyorum kimseler yok

sarayburnu'nda sis düdükleri

mektuplarım kayboluyor posta kutusundan

birileri çalıyor ama kim

geçen akşam yağmuru değiştirdiler

yumuşak başlamıştı tatlı ve ılık

nasıl olduysa kestiremedim

az sonra sülfirik asitti gökten yağan

(cam iplikleri halinde yağıyor

değdiği yeri eriterek

duman duman)

 

biryerlere gidecek oluyorum

ardımda birileri

hayal meyal varla yok arası

cigaralarını avuçlarında saklamış

gözlerinde aynalı güneş gözlükleri

(bilmem yanılıyor muyum)

daha dün geceyarısı

telefonda birileri

fakat konuşmuyorlar

bir bubi tuzağı sessizliği hüküm sürüyor

türlü olasılıklarla yüklü

olağanüstü iri

bir o kadar da tehditkar

(bilmem yanılıyor muyum)

beni dehşete düşürmek istiyorlar

 

nasıl oluyor anlamıyorum

gece yayın bitmiş televizyonu kapamışım

ekranda ansızın birileri

kapalı demir bir kapı gibi suratları

gözleri ateş saçıyorlar

gözlerinde tarifsiz bir hışım

bıyıkları zifiri karanlık

ele geçirebilirlerse beni öldürmek

besbelli maksatları

(yanılıyor muyum neyim)

yanlış bir mıknatıs fırtınası içindeyim

şişe yeşili şerare atlamaları

şurup kırmızısı çakıntılar

sağım solum her tarafım elektrik

korkuyorum

korktuğumun bilincindeyim

birileri

şalteri indirdi indirecek

işim bitik