RIHTIMDA

RIHTIMDA

 

Bir beyaz gemiydi ayıran onları

Kadın güvertedeydi, adam rıhtımda

Şimdi unuttum yüzünü kadının

Adamın gözleri aklımda

 

Kana bulanmış bıçaklar gibi

Uzun kirpikleri ıslaktı

Adam dertli, adam darmadağın

Dokunsalar ağlayacaktı

 

Adam bitkindi, adam seviyordu

Kalan kederdi, giden gemiyse

Taş olduğu içindir dedim

Rıhtım taşları erimediyse

 

Derken bir düdük öttü ansızın

Bembeyaz gemi gitgide ufaldı

Korkunç yalnızlığıyla başbaşa

Rıhtımda bir adam kaldı