GÜL VE HANÇER

GÜL VE HANÇER

 

Karlar içinde unutulmuş bir ilkbahar gibi

Bir sabah

Doluyorsun kalbimin odalarına

Saçların ki reyhân

İnce bir sızıyla berâber

Sabırlı bir dağ rüyâsında beni

Güllere taşıyorsun

 

Sonra bir gülümsemeyle yüzünde

Alıştığımız ne varsa

Geride kalıyor ve kayboluyor zaman

Sonsuz bir ata bindirip

Alıp gidiyorsun güzelliğin ülkesine

 

Geride kalıyor dünya

Yıldız  ağaç ve çiçek hep sen oluyorsun

Yüzünde güneşin ilk ışıkları

Seninle başlıyor sabah ötüşlerine kuşlar

Esen meltem saçlarında

Bir bahar bahşetmek için yeryüzüne

 

O sensin nereye baksam aynı ışık

Kimi zaman ıslak bir menekşenin sevinci

Kimi zaman dallarıma tüneyen mevsim kuşları

O eski yaz bahçelerinde

Bir düş gibi görünüp kaybolan

Dalgalarla oynaşan martı sesleri

 

Sana bakıyorum çocuk gülüşümle

Bütün zamanların mekanların içinden

Yürüdüğüm bütün yollar sana

İşte orda bir denizin esrik kıyısında

Kâh toprağa kâh sulara bakıp

Mahcup duruşumla seni bekliyorum