GİDEN'E

GİDEN'E

 

gidişin ölümüydü umutlarımın

güllerin yüreğimde can verişiydi

ufkumda her akşam hüzünlü ve dalgın

seninle batan ömrümün güneşiydi

 

ardında bir istanbul bıraktın öksüz

içimde yokluğun ateşini yaktın

karanlıklar ortasında güpe gündüz

yıkılmış, dağılmış bir adam bıraktın

 

gün gün yaklaşan bir şey var, ölüm mü ne

değilse; içimde bu ürperti niye

dolaşan kim benimle deli divane

 

güzel olan her şeydi seninle giden

şimdi bütün hayallerim yoksul kaldı

gittin... bana bu rezil istanbul kaldı.