OPAK

OPAK

         

Uzundur kaçıyor opak

Işıktan açığa çıkardığı

Yaklaşıyor gövde

Yolları geceliyor geçerken

Bir zamanlar çölleri ormanları denizleri de öyle

Kalabalığın vahşi örtüsünde

Fizik yasalarıyla çıktığı sürek avı

Çekirdeği saklamanın ham yalnızlığı

Geri emiyor gölgeyi

Verilmez olan

Başka gözleri erteleyen

Yalnızca opak doku

Gündeliği yerine getiren ölümlü nesne

Onu bizden geleceğe kaçırıyor

 

Kendinin başka'larıyla yer değiştirerek görünüyor

İlerliyor, her yere vesikalık gövdeler bırakarak

Şimdiki zamanda çoktan geçtiği köprü

Bir gün bütün izleri havaya uçuracak

Başka kalplerde daha tanıdık olacak bir gün

Ondan süzülen ışığa aldanıp

Daha dün aramızdaydı, diyenler bambaşka birini hatırlayacak