SEKİZ HAZİRAN’DA DOĞANIN, DOĞDUĞU AN’A ŞİİR

SEKİZ HAZİRAN’DA DOĞANIN, DOĞDUĞU AN’A ŞİİR

 

Doğduğu an için teşbih çatladı

Yeniden konuldu güllerin adı

Sensiz, yüreğimi avuttu şiir

Sehl-i mümteniyi unuttu şiir

He’nin dudağında alevlendi nun

Leyla’nın kabrinde uyandı Mecnun

Ruhum örselendi dertli dil gibi

Tutuştu yüreğim bir kandil gibi

Tahtında ansızın vuruldu elem

Doğduğun an için kırıldı kalem

Kinaye, mutluydu parmaklarında

Çağladığın ruhumun ırmaklarında

Bulut, gözlerine yayılmak için

Hilal, kaşlarında bayılmak için

Kapında beklerken küle döndüler

Yüzünü görünce güle döndüler

Çölde çiçeklendi kum fırtınası

Yeniden titredi aşığın hası

Varlığını hayal sandı Fuzuli

Sonunda tutuşup yandı Fuzuli

Mesnevi kokusu sindi odana

Nef’I bile hayran oldu edana

Mecazını yıldızlara taşıdın

Yalnızlığın zindanında ışıdın

Sensizlikten soldu nice resimler

Kıskandı ufkuna bakan mevsimler saçlarında bahar gülümsemesi

Kulağında katip meleğin sesi:

"Ey, birgün şairi vuracak dilber

Allah-ü Ekber, Allah-ü Ekber! . . . "