ÇOK SEVMEK

ÇOK SEVMEK

 

Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece

O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış

Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti

O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.

Uzayan saçlar, alyında avuçlarımızın

İşte o, insanın bir yerde, aşka boyun eğmesi

Kırılmak, bölünmek, o hep bütünlenmek

O çok sevmek, tenin bir başka tene değmesi.

Yanmak mı o eski çağlarda yanmak

Kül olup savrulmak rüzgara karşı

İlk kesilmişliği mağrur ellerimizin

O çok sevmek, kanımızın o ilk akışı.

İşte pınarlar, testiler, ırmaklar, çeşmeler

Kanlı avuçlarla içmek aşkı kanmadan

O kıyılarımızdaki denizin ilk coşkunluğu

O çok sevmek büyütmek onu hep, orada o zaman

Kazımak ulu ağaç gövdelerine adımızı

Yazmak her şeyi bir bir kumların üstüne

O her işkenceye mahkum olmuşluğumuz

O çok sevmek, daha çok sevmek günden güne.

Öyle delicesine, öyle korkunç, öyle çılgın

O çok sevmek o yanardağ, o ateş, o yangın...