SÜREYYA

SÜREYYA

 

Yalnızlıklar ülkesiydi gözlerin

Takılır kalırdı ebemkuşağı

Yağmurlar tane tane düşerdi toprağa

Yalnız kelebekler uçardı

Ansızın bir rüzgar çıkardı

Savururdu narin ellerini

Ben seni göremezdim

Oysa yalnızlıklar ülkesi gözlerin

Alır götürürdü beni.

 

Ey rüzgar gülüşlü sevgili

Saçlarına tutunayım izin ver

Belki anlık rüyalar görürüm

Senin avuçlarında

İzin ver ceylan gülüşlüm

Sana geleyim

O masum bakışlarına tutunup

Yalnızlıklar ülkesi gözlerinde kaybolayım.