RESİM

RESİM

 

Nedense bütün resimlerde ben 

Böyle mahzun ve perişan çıkarım 

Hep böyle hayata kapalı durur 

Gülmesini unutmuş dudaklarım 

 

Artık canından bezmiş kimselerin 

Hazin bakışı parlar gözlerimde 

İçinden adamlar arabalar geçer 

Çizgiler alnımda bir büyük cadde 

 

Aynada saçlarımı düzeltirim 

Bir perde iner yüzüme alçıdan 

O, bin mumluk ampullerin altında 

korkarım korkarım fotoğrafçıdan 

 

Bakışlarım gümüş camlara sorar 

Elbisemin eskiliği belli mi 

Sonra karşıda küçük bir noktaya 

Dikerim kahverengi gözlerimi 

 

Kabahat objektifte camda değil 

Onlara yalı gözlerle bakarım 

Nedense bütün resimlerimde ben 

Böyle mahzun ve perişan çıkarım