MEKTUP 2

MEKTUP II

 

Biliyor musun

Senden ayrılalı sakal bıraktım

Zamanının akışına koyuverdim kendimi

Gömleklerim kolalı değil artık

Pantolonum ütülü değil

Ayakkabım boyalı değil

Öylesine değiştim ki

Görsen tanıyamazsın

Sabahları gün doğarken kalkıyorum

İlk işim bir sigara yakmak oluyor

Ve bir süre denizin hışırtısını dinliyorum

Sonra, apansız sen geliyorsun aklıma

Gözlerin, dudakların, ellerin geliyor

Şimdi nerdesin kimbilir

Yatağında uyuyor olmalısın

Artık beni görme rüyalarında

Korkarsın.

Mevsim sonbahar malum ya

Serde de kör olası şairlik var

Boyuna hüzünlü şeyler düşünüyorum

Ağaçların yaprakları dökülmeğe başladı

Keskin poyrazlar esiyor kuzeyden

Kuşlar durmadan göç ediyor

Ara sıra düşenler oluyor yorgun ya da yaralı

Tutup okşuyorum tüylerini, gagalarından öpüyorum

Ve diyorum ki

Sana kavuşmak için bir göçmen kuş olmalı

İşte böyle

Günler, haftalar geçip gidiveriyor

Saçım, sakalım birbirine karıştı

Yine de her geçen gün

Kendime biraz daha alışıyorum

Ve biliyor musun

Unutamayacağımı bile bile

Seni unutmaya çalışıyorum...