SON SÖZ

SON SÖZ 

Aziz kardeşim Yusuf Erzincani'nin anısına

Ve zaman döne döne

Gelmişti başlangıç noktasına

İlk yaratılış düğümüne

 

Mahlukatın var olduğu

Yüzüsuyu hürmetine

Evrenin efendisinin

Kavuşmak vakti gelmişti sevgilisine.

 

Hayatın menbaı

Merhametin son durağı

Madeni, muhabbet ocağının

Ateşler içindeydi

Yatağında.

 

İltica etmişti sanki kainat

Kutsal tenine

Hayata şafak olan alnında

Ter taneleri

Her biri insanlık çilesinden

Bir haberdi sanki

Bir an oldu

Aralandı gözleri

Sonsuzu kuşatan bakışları

Süzdü ciğerparesi Fatımayı

Süzdü tek tek çevresindeki

Can dostlarını

Kıpırdadı dudakları dedi:

--- Ebubekir kıldırsın namazı

Sonra daldı daldı uyandı

son defa aralandı

Bakışları

Yöneldi bir noktaya

Karar kıldı bir noktada

Ve dedi:

--- Merhaba Ey Refik-i Ala !

 

Olacak oldu

Akıllar kamaştı

Kalbler tutştu

Feryat ve figan gökleri tuttu

Çekti kılıcını Faruk olan

Sıçradı orta yere :

--- Kim derse " O ÖLDÜ" , öldürürüm!

 

Ayrılık ateşinden

Ateşin şiddetinden

Sanki bendler çözülmüş

Felekler çökmüştü

Şuur tutuşmuş

Akıl iflas etmişti.

 

Sonra Sıddık olan

Yetişti geldi

Baktı baktı yatağında hareketsiz yatan sevgiliye

Mağarada arkadaşına hicrette yoldaşına

Sonra baktı çevresine

Mahşerden önce mahşer hali yaşayan

Ashabına

Aline

 

Ebubekir dedi :

--- Ey nas , susun !

--- Kim ki Rasulullaha tapmaktadır

--- Bilsin ki Rasul ölmüştür.

--- Kim ki Allah'a tapmaktadır

--- Bilsin ki Allah ölmez

--- Hayy ve Layemut'tur. ( Hayat sahibi ve Ölmez )

 

--- Ey nas, Susun!

--- " İnna lillahi ve inna ileyhi raciun."

 

Sonra eğildi sevgilisinin yüzüne

Sürdü bulutlanmış gözlerini

O güzellikler ülkesine

Baktı baktı ve dedi :

--- Hayatında güzeldin

--- Ölümünde güzelsin

--- Öldün

--- Bir daha ölmeyeceksin!