ÖZLEM BEYAZ BİR GÜL AÇAR BAĞRINDA

ÖZLEM BEYAZ BİR GÜL AÇAR BAĞRINDA

 

Mevsimlere dokunan tebessümün sıcağı

Sana doğru akmayan ırmağın sığlığıdır

Gariplerin hüzünle alevlenen ocağı

Sana doğru süzülen damlanın çığlığıdır

 

Maskesi çocukları aldatıyor ömrümün

Uyku, çıkmaz sokağın beynine vuran ağrı

Uğursuz ellerimde sararıp solmuştu dün

Bugün bütün çiçekler açıyor sana doğru

 

Yine geçtim o kanlı badireler şehrinden

Salyangoz işgaline direnen kalmamıştı

Çeşmeler simsiyahtı günahların kirinden

Senden kopan hiç kimse bahtiyar olmamıştı

 

Aşkının büyüsüne kapılan kertenkele

Kabuğunu sıyırmak için yollara düştü

Çevresinde acılar biriken bir heykele

Beddua göklerinden bulutlar kara düştü

 

Ölülerin sessizce uyandığı o yerde

İhtiyar olmamıştı sana varan bedenler

Ayrılık yine me'yus, kıvranıyor kabirde

Bakmamışlar yüzüne yalnız sana gidenler.